Штодня царкоўны каляндар нагадвае нам: шануюцца ў вечнасці тыя, хто пацярпеў за Хрыста. Імёны Пётр і Павел у памяць апосталаў, якія прапаведавалі Святло Веры і прынялі смяротныя пакуты, у сучаснасці маюць такую ж павагу, што і амаль 2 тысячы год таму.
Вядомая ісціна: для Бога няма мёртвых – усе жывыя.
Ушанаванне пачалі з тых, хто шчыраваў на ўзвядзенні храма і гэтым пакінуў аб сабе ўдзячную памяць.
Пётр Пятровіч Магер (1943-2010) нарадзіўся у Германіі, куды на прымусовую працу была вывезена мама. Непаўналетні вязень фашызму меў цяжкае дзяцінства, але захаваў светлую душу і чыстае сумленне. Шчыра дзяліўся пранікнёнымі ўспамінамі аб часе службы на Балтыйскім флоце. Захапляўся ігрой на баяне, любіў спяваць… Працаваў вадзіцелем ў МК-6 і пажарнай службе, потым – бульдазерыстам у дыстанціі пуці. Быў выдатным кавалём. Наогул меў залатыя рукі, якімі выкладваў і сцены нашага храма. На жаль, цяжкая хвароба спыніла яго зямны шлях… Шануюць памяць чалавека пяцёра дзяцей, восем унукаў.
У калектыве прадпрыемства меліярацыйных сістэм цёпла прыгадваюць Пятра Іванавіча Малея (1957-2011). Вадзіцель-аўтакранаўшчык, ён быў незаменны на самых адказных работах пры ўзвядзенні храма. На жаль, бязлітасная хвароба спачатку пазбавіла яго жонкі, а потым напаткала і самога… Аб старанным працаўніку жыве памяць у сэрцах дачкі і сына. Дзмітрый Пятровіч Малей прыйшоў у ПМС на месца бацькі, старанна працуе вадзіцелем.
Настаяцель іерэй Сергій Крышталь нагадаў, што імя Пётр абазначае “скала, камень”. Новы храм узводзіўся трыма майстрамі-цёзкамі. У выкананні царкоўнага хору “Многая лета” прагучала ў гонар усіх імяннінікаў, але з асаблівай шчырасцю павіншавалі Пятра Пятровіча Раманчука. Цудоўны плітачнік выклаў не толькі пешаходныя дарожкі і пляцоўкі, але і “галгофу” – падножжа Крыжа Господняга. Божае Слова нясе людзям яго жонка – бібліятэкар гімназіі Ірына Пятроўна. Два сыны-студэнты ў будучым стануць адпаведна ўрачом і выратавальнікам – вельмі патрэбныя для грамадства прафесіі параілі дзецям бацькі!
Многія людзі ўкладвалі душу і старанне ў храм – радасць і прыгажосць усяго наваколля. Свяшчэннік і прыхаджане прыгадваюць іх, узносячы малітву. І ўсе мы памятаем франтавікоў і партызан, хто пераможным ліпенем 1944-га прынёс незалежнасць Беларусі, вызваленне Лунінцу і раёну. Юбілею Перамогі, свабодзе народа і кожнага чалавека была прысвечана мастацкая праграма. Старшыня раённага савета ветэранаў педагагічнай працы Наталля Іванаўна Казанкова і загадчык аддзялення дзённага знаходжання грамадзян пажылога ўзросту Святлана Рыгораўна Філіновіч падрыхтавалі хранікальна-паэтычную кампазіцыю “Бессмяротны подзвіг”. Вершамі і спевамі парадаваў ансамбль “Вытокі” пад кіраўніцтвам Мікалая Іванавіча Вячоркі. Святочнасць на царкоўным двары стварыў філіял “Грамадскае харчаванне” райпо, прапанаваўшы пасля посту вернікам ласункі кандытарскай вытворчасці.
Таццяна КАНАПАЦКАЯ. Фота аўтара.
Комментарии
Отправить комментарий