Гэта шматтомнае дыхтоўнае выданне прысвечана 2000-годдзю Нараджэння
Хрыстова і выходзіць у Маскве.
У нашым раёне
падпіску на энцыклапедыю аформіў вядомы аматар чытання протаіерэй Сергій
Крышталь. Бацюшка падказвае, калі ў кнізе паяўляюцца звесткі, што датычацца
нашага краю.
45-ы том утрымлівае
шэраг артыкулаў, прысвечаных Мінскай епархіі. Як вядома, у склад яе храмы
Лунінеччыны ўваходзілі з 1795 года. У перыяд Польшчы (1921-1939) шэраг прыходаў
Заходняй Беларусі і Заходняй Украіны ўтварылі Палескую епархію. З 1952 года нашы
храмы зноў сталі падпарадкоўвацца Мінскай епархіі – у яе назве год быў дадатак
Магілёўская, а потым – Беларуская. Так працягвалася да 1989 года, калі была
адноўлена Пінская епархія.
Змястоўны артыкул
ілюстраваны 17 фотаздымкамі (пераважна – выявы старажытных храмаў). Адзін
здымак – параўнаўча сучасны, з такім подпісам (у энцыклапедыі – па-руску):
“Наведванне Мінскім мітр. Філарэтам (Вахрамеевым) прыходу ў Лунінцы Брэсцкай
вобл. Фатаграфія. Кан. 70-ых гг. ХХ ст.”.
Надрукаваны фрагмент
гэтага здымка (фота вядомае краязнаўцам, было змешчана ў кнізе “Лунінецкая
памяць. Дадатак-4. Духоўнасць”, 2010).
У цэнтры –
мітрапаліт Філарэт, злева ад Уладыкі – настаяцель Кажан-Гарадоцкага
Свята-Нікольскага храма айцец Герасім Пракапчук, справа – настаяцель
Лунінецкага Свята-Крыжаўзвіжанскага храма айцец Мікалай Яноўскі і Благачынны
Пінскага Благачынія айцец Уладзімір Котар.
Іх акружаюць
шматлікія прыхаджане – юныя і дарослыя лунінчане. З іх мне вядомы дзве жыхаркі
наваколля старой царквы: бландзінка ў праёме ўваходных дзвярэй – Вера Раманаўна
Кіпцэвіч з вуліцы Якуба Коласа і злева ад настацеля храма – Варвара Фёдараўна
Аляшкевіч з вуліцы Матросава.
На поўным
адлюстраванні фота справа ўнізе яшчэ адзін знаёмы – Міхаіл Аляксандравіч
Аляшкевіч, дом якога, насупраць храма, стаіць на перакрыжаванні дзвюх вышэй
названых вуліц. Зразумела, зямны шлях гэтых людзей ужо завяршыўся. Вось бы
адгукнуўся хто з дзяцей, адлюстраваных разам з Уладыкам!
Удакладнім, што
гэты здымак зроблены 4 жніўня 1979 года. Падобны захоўваецца ў сем’ях многіх
лунінецкіх старажылаў.
Таццяна КАНАПАЦКАЯ.
Комментарии
Отправить комментарий